یه روز جوانی طالب تحول ، سراغ استاد فرزانه ای رفت و گفت :

کمکم کن تا رشد کنم و شکوفا بشم.

استاد اونو برد کنار رودخونه ای که بیرون شهر بود و ازش خواست سرش رو توی آب فرو کنه و تا جائی که نفس داره بیرون نیاد!

جوان هم این کار رو کرد و وقتی خواست سر رو بیرون بیاره ، استاد سرش رو فشار داد و اجازه نداد از آب بیاد بیرون!

و وقتی که بی رمق و سست شد ، استاد رهاش کرد تا بیرون بیاد!

جوان متعجب و حیرت زده ، در حالیکه نفس نفس می زد ، به استاد نگاه می کرد.

پیر فرزانه ازش پرسید :

پسرم وقتی که نمی گذاشتم بیرون بیای ، بزرگترین آرزوت چی بود؟

پسر فریاد زد :

هوا ، زندگی.

استاد لبخندی زد و گفت :

برای تحول باید به همین اندازه مشتاق باشی!