با سرعت زیادی داشت با ماشینش از خیابون عبور می کرد.

و مثل خیلی ها ، آنچنان غرق در فکر بود و توی ذهنش مشغول حساب و کتاب ، که اصلا توجهی به اطرافش نداشت.

یهو صدای برخورد چیزی به بدنه ماشینش اونو به خودش آورد.

سریع ترمز کرد و بیرون پرید و به بدنه ماشین نگاه کرد که با برخورد آجری کاملا صدمه دیده بود.

نگاهی به چپ و راست انداخت و جز یه پسر بچه کسی رو ندید.

با فریاد و عصبانیت ازش پرسید :

تو اونو پرت کردی؟

و پسرک با صدائی که از ترس می لرزید جواب داد : بله ، ببخشید ، ولی...!

مرد دیگه امان نداد تا پسرک بقیه حرفش رو بزنه و شروع کرد به کتک زدنش.

پسر کوچولو هم در حالیکه از درد می نالید و اشک امانش نمی داد ، فریاد می زد :

پیاده رو ، پیاده رو!

مرد وقتی از کتک زدن خسته شد ، پسر رو رها کرد و تازه شنید که با ناله داره می گه پیاده رو!

پس نگاهی به پیاده رو انداخت و معلول تنومندی رو دید که از روی ویلچر افتاده بود و نیاز به کمک داشت.

پسرک گفت :

ببخشید آقا ، هر کاری کردم کسی برای کمک توقف نکرد ، منم مجبور شدم آجر رو پرت کنم!